Είναι κανόνας της Δημοκρατίας: καμιά κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να τελεί υπό εκβιασμό. Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από τα DVD μας. Στη ζοφερή υπόθεση Ζαχόπουλου υπήρξε εκβιασμός -και είχε ως τελικό παραλήπτη το Μέγαρο Μαξίμου. Ηθελαν συναλλαγή με τον Καραμανλή, όχι με τον Ζαχόπουλο. Ο ανερμάτιστος τέως γενικός γραμματέας έπαιξε πίσω από τις κλειστές πόρτες με τις κρυφές κάμερες το ρόλο που παίζουν τα θύματα απαγωγής. Παρένθεση. Οτι είναι χρεωμένος προσωπικά στον πρωθυπουργό που τον κουβάλησε από τη Θεσσαλονίκη αψυχολόγητα και τον ανέχθηκε για μια τετραετία είναι άλλης τάξης θέμα. Κλείνει η παρένθεση.Σ’ αυτές τις υποθέσεις οι δράστες στέλνουν ένα κομμένο δάκτυλο του θύματος. Ακραία προειδοποίηση ως πού μπορούν να φτάσουν. Εδώ έστειλαν «μερικές σκηνές από το έργο». Οπως στα «προσεχώς» του σινεμά, στο DVD δεν μπήκε η κυρίως υπόθεση αλλά ό,τι μπορούσε να «ιντριγκάρει» τον πελάτη. Η στοιχειώδης αποκρυπτογράφηση των εξελίξεων δείχνει ότι ο «πελάτης» δεν «τσίμπησε».Ενίοτε, για να προκύψει η αλήθεια, χρειάζονται μανούβρες και επικίνδυνες αποστολές που δεν ακολουθούν τους τύπους. Η θεσμική ακεραιότητα της πρωθυπουργικής ιδιότητας είναι αγαθό υπέρτερο των χειρισμών που απαιτούνται οσάκις ο υπόκοσμος εισβάλλει στην πολιτική. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εφόσον υπάρχει κάτι που αγιάζει το σκοπό», έλεγε ο Τρότσκι. Εδώ το αποτέλεσμα είναι ευδιάκριτο: ως πρωθυπουργός ο Καραμανλής χειρίσθηκε το θέμα υποδειγματικά. Με υψηλό κόστος για την κυβέρνησή του, ίσως και για το προφίλ του, αλλά με κανένα κόστος για το αξίωμά του. Ο κανόνας «ένας πρωθυπουργός δεν εκβιάζεται» επαληθεύεται.Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποσαφηνίσει εύκολα τη στάση του αυτές τις μέρες. Για να προστατευτεί ο θεσμός που προσωποποιεί είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τη συμβουλή του Αμερικανού συγγραφέα Αλμπερτ Αμπαρτ: «Ποτέ μην εξηγείς: οι φίλοι σου δεν το χρειάζονται και οι εχθροί σου δεν θα σε πιστέψουν, ούτως η άλλως».Γιώργος Λακόπουλος ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
