Σαλμονέλα αλλά και το κλωστηρίδιο C. Perfringens εντοπίστηκαν σε αυξημένα ποσοστά στα άγρια θηράματα και πτηνά του Αμβρακικού κόλπου, σύμφωνα με έρευνα που εκπόνησε το Τμήμα Ζωικής Παραγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ηπείρου.
Το οικοσύστημα του Αμβρακικού αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο σύμφωνα με τη διεθνή συνθήκη Ραμσάρ. Το ζήτημα είναι ότι, παρά την περιβαλλοντική του αξία, επιβαρύνεται με λύματα από τις γύρω περιοχές, ενώ ρυπαίνεται ακόμη και από άλλα υδάτινα οικοσυστήματα με τα οποία συνδέεται.
Τα εν λόγω βακτήρια προέρχονται από το έδαφος και το νερό και ενυπάρχουν σε συγκεκριμένο πληθυσμό στους οργανισμούς. Ο κίνδυνος συνίσταται στο ότι, ανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες, μπορούν να γίνουν επικίνδυνα τόσο για τους οργανισμούς που τα φέρουν, όσο και για τον άνθρωπο. Τα βακτήρια αυτά, αποτελούν σημαντικούς δείκτες μόλυνσης ενός οικοσυστήματος, ενώ μπορούν μέσω των ζώων-ξενιστών να μεταφερθούν στο έδαφος, στο νερό, αλλά και να μεταδοθούν σε άλλα ζώα.
Όπως επισημαίνει στην εφημερίδα «Realnews» ο καθηγητής στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου, κ. Ι. Σκούφος, το κλωστηρίδιο C. Perfringens, αν βρεθεί σε αντίξοες για την επιβίωσή του συνθήκες, μετατρέπεται σε σπόριο, το οποίο του εξασφαλίζει επιβίωση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα σπόρια αυτά μπορούν να μεταφερθούν μέσω των χεριών στον άνθρωπο κι έτσι να γίνουν επικίνδυνα για τον ίδιο.
Επιπρόσθετα, ο ίδιος τονίζει ότι, υπάρχει και το πρόβλημα της μικροβιοαντοχής. Τα μικρόβια που εισέρχονται στα λαχανικά, λαμβάνονται από τον άνθρωπο μέσω της κατανάλωσής τους. Για την καταπολέμισή τους χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά. «Καταναλώνοντας λαχανικά, o ανθρώπινος οργανισμός, δέχεται ένα ποσοστό των αντιβιοτικών κι έτσι, αν κάποιος καταναλωτής λαμβάνει συχνά μέσω της τροφής του κάποιο αντιβιοτικό, ο οργανισμός του θα μπορεί να γίνει ανθεκτικός σε αυτό», διευκρινίζει. Τέλος, προτείνει τον έλεγχο των στελεχών των μικροβίων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Το οικοσύστημα του Αμβρακικού αποτελεί προστατευόμενο βιότοπο σύμφωνα με τη διεθνή συνθήκη Ραμσάρ. Το ζήτημα είναι ότι, παρά την περιβαλλοντική του αξία, επιβαρύνεται με λύματα από τις γύρω περιοχές, ενώ ρυπαίνεται ακόμη και από άλλα υδάτινα οικοσυστήματα με τα οποία συνδέεται.
Τα εν λόγω βακτήρια προέρχονται από το έδαφος και το νερό και ενυπάρχουν σε συγκεκριμένο πληθυσμό στους οργανισμούς. Ο κίνδυνος συνίσταται στο ότι, ανάλογα με τις υπάρχουσες συνθήκες, μπορούν να γίνουν επικίνδυνα τόσο για τους οργανισμούς που τα φέρουν, όσο και για τον άνθρωπο. Τα βακτήρια αυτά, αποτελούν σημαντικούς δείκτες μόλυνσης ενός οικοσυστήματος, ενώ μπορούν μέσω των ζώων-ξενιστών να μεταφερθούν στο έδαφος, στο νερό, αλλά και να μεταδοθούν σε άλλα ζώα.
Όπως επισημαίνει στην εφημερίδα «Realnews» ο καθηγητής στο τμήμα Ζωικής Παραγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου, κ. Ι. Σκούφος, το κλωστηρίδιο C. Perfringens, αν βρεθεί σε αντίξοες για την επιβίωσή του συνθήκες, μετατρέπεται σε σπόριο, το οποίο του εξασφαλίζει επιβίωση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα σπόρια αυτά μπορούν να μεταφερθούν μέσω των χεριών στον άνθρωπο κι έτσι να γίνουν επικίνδυνα για τον ίδιο.
Επιπρόσθετα, ο ίδιος τονίζει ότι, υπάρχει και το πρόβλημα της μικροβιοαντοχής. Τα μικρόβια που εισέρχονται στα λαχανικά, λαμβάνονται από τον άνθρωπο μέσω της κατανάλωσής τους. Για την καταπολέμισή τους χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά. «Καταναλώνοντας λαχανικά, o ανθρώπινος οργανισμός, δέχεται ένα ποσοστό των αντιβιοτικών κι έτσι, αν κάποιος καταναλωτής λαμβάνει συχνά μέσω της τροφής του κάποιο αντιβιοτικό, ο οργανισμός του θα μπορεί να γίνει ανθεκτικός σε αυτό», διευκρινίζει. Τέλος, προτείνει τον έλεγχο των στελεχών των μικροβίων για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
