Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Ο βουλευτής, το ΔΟΑΤΑΠ και οι ρόλοι που μπερδεύτηκαν!


.
Ο βουλευτής Ιωαννίνων Μιχάλης Παντούλας επισκέφθηκε το ΔΟΑΤΑΠ προκειμένου να πληροφορηθεί την πορεία αναγνώρισης πτυχίου γνωστού του προσώπου. Εκεί είχε ένα θερμό επεισόδιο με την γραμματέα του Προέδρου και το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Τόσες όσες θέλησε να του δώσει και ο ίδιος.
Μέσα στον θόρυβο που προκλήθηκε όμως, μάλλον χάθηκε η ουσία. Και η ουσία δεν έχει να κάνει με τον κ. Παντούλα, αλλά με τη νοοτροπία που επικρατεί στην Ελλάδα.
Την νοοτροπία του «έχεις γνωστό τον βουλευτή, έχεις μέσο, τότε μπορείς να εξυπηρετηθείς». Αυτή τη νοοτροπία που καταδίκασε μόλις πριν ενάμισι μήνα ο ελληνικός λαός, αλλά δυστυχώς την καλλιεργούν βουλευτές όλων των κομμάτων...

Ο ρόλος του βουλευτή δεν είναι να τρέχει σε οργανισμούς και υπηρεσίες και κάνοντας χρήση της μικρής ή της μεγαλύτερης εξουσίας του να επιδιώκει ενημέρωση, παρέμβαση ή επίλυση προβλημάτων των πολιτών.
Υποχρέωση των οργανισμών και των υπηρεσιών του δημοσίου είναι να εξυπηρετούν τον πολίτη. Τον κάθε πολίτη.
Ρόλος του βουλευτή δεν είναι να ζητά πληροφόρηση για την αναγνώριση ενός πτυχίου. Αλήθεια εκείνος ο πτυχιούχος που δεν γνωρίζει κανέναν βουλευτή από πού θα αντλήσει την ίδια πληροφόρηση;
Ρόλος του βουλευτή δεν είναι να χάνει τον χρόνο του σε κάθε δημόσια υπηρεσία ή φορέα, προκειμένου να κάνει αυτό που ο ίδιος ο φορές υποχρεούται!
Γίνεται αντιληπτό στον καθένα βέβαια, ότι ο βουλευτής δεν θα αφιέρωνε μία ολόκληρη ημέρα για να μάθει τι απέγινε το πτυχίο ενός απλού ψηφοφόρου του ή ενός απλού γνωστού του! Ο κάθε βουλευτής!
Χρέος του βουλευτή είναι να καταδικάζει τέτοιες συμπεριφορές και να αγωνιστεί για ένα κράτος αξιοκρατίας και για ένα δημόσιο που θα πάψει να αποτελεί τον δυνάστη του πολίτη. Για ένα δημόσιο που θα σέβεται και θα εξυπηρετεί τον πολίτη.
Όσο όμως οι βουλευτές θα φέρονται με αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε αυτό το κράτος, αυτό το δημόσιο- δυνάστη και πολίτες που μάταια θα ψάχνουν το δίκιο τους και εξ ίσου μάταια θα αναμένουν από τους ταγούς αποφάσεις για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο.
Σε όλα αυτά θα συμπληρώσουμε και ορισμένα σημεία επιστολής που λάβαμε από αναγνώστη μας για το ίδιο θέμα.
Θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με την απαράδεκτη συμπεριφορά του Γιαννιώτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχάλη Παντούλα, ο οποίος μέσα από ένα απύθμενο θράσος απέδειξε ότι η σεμνότητα και η ταπεινότητα δεν χαρακτηρίζουν ούτε και τη σημερινή κυβέρνηση, όπως άλλωστε δεν χαρακτήριζαν και την προηγούμενη.
Με άλλα λόγια με τα "έργα" και το ήθος του έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων τις διακηρύξεις του προέδρου του (Γιώργου Παπανδρέου) ο οποίος προσπαθεί να μας πείσει για την ανάγκη κατάργησης του βουλευτικού ρουσφετιού και την παγίωση του ΑΣΕΠ ως του μόνου υπεύθυνου φορέα για τις προσλήψεις στο δημόσιο.
Τι έχετε να πείτε κ. Παντούλα στον κάθε ανώνυμο πατέρα ο οποίος χωρίς να έχει κολλητό βουλευτή πασχίζει ώστε το παιδί του να πάρει την πολυπόθητη αναγνώριση του πτυχίου του από το ΔΟΑΤΑΠ το οποίο όπως όλοι γνωρίζουμε καθυστερεί γιατί έχει να εξετάσει δικάδες παραμέτρους πριν προβεί στην οποιαδήποτε αναγνώριση πτυχίου. ΜΑΛΛΟΝ ΤΙΠΟΤΑ.
Απλά λυπάμαι αυτούς που σας πίστεψαν και σας ψήφισαν και επειδή αρέσκεστε να δηλώνετε και θρήσκος, μου θυμίζετε την αίσθηση ισονομίας που είχε ο πρώην Αττικής κ. Παντελεήμων ο οποίος όπως κάποτε τονίζατε με καμάρι ήταν και προσωπικός σας φίλος. Τώρα βέβαια δεν ξέρω εάν παραμένει ακόμα φίλος σας. Όπως λοιπόν θα θυμόσαστε, πριν μερικά χρόνια το Εκκλησιαστικό Δικαστήριο αθώωσε τον Μητροπολίτη πρώην Αττικής κ. Παντελεήμονα με το επιχείρημα ότι: "ΑΛΛΟ ΤΟ ΕΝΑ, ΑΛΛΟ ΤΟ ΑΛΛΟ", πιο αναλυτικά: "Άλλο Εκκλησία και άλλο οι ιερωμένοι", "Και οι ιερωμένοι άνθρωποι είναι". Αυτά λοιπόν ήταν και δυστυχώς παραμένουν να είναι τα βασικά επιχειρήματα με τα οποία στην πράξη αθωώνονται τα ηθικά, αλλά και τα ποινικά, παραπτώματα των στελεχών της Εκκλησίας μας αλλά και κάθε θρησκείας, αν θέλετε. Ή μάλλον όχι μόνο αθωώνονται, αλλά ούτε καν παραπέμπονται. Διαφωνεί κανείς ότι τα ίδια μέτρα και σταθμά ισχύουν και στην πολιτική ζωή του τόπου μας για να προστατεύονται οι βουλευτικές αυθαιρεσίες; Νομίζουμε πως όχι....»

http://www.epiruspost.gr/epikairotita/2286-2009-11-13-05-52-46.html