Μακριά από την έντονη τουριστική ανάπτυξη κοντά σε πλαγιές με πεύκα, έλατα και πέτρινα γεφύριαΤο Ζαγόρι, μετά από μια πτώση της τουριστικής κίνησης, είναι και πάλι προορισμός των εκδρομέων από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα των "ΝΕΩΝ", αιτία της ανάκαμψης είναι το γεγονός ότι στο Ζαγόρι «χτυπάει η καρδιά της ευρύτερης περιοχής μακριά από την έντονη τουριστική ανάπτυξη και κοντά σε πλαγιές με οξιές, πεύκα, πουρνάρια, έλατα και πέτρινα γεφύρια».
To ψηλότερο σπίτι στο Ζαγόρι βρίσκεται στο Δίλοφο και σήμερα ανήκει στην οικογένεια Λουμίδη. Όπως έγραψαν "ΤΑ ΝΕΑ" η ιστορία του σπιτιού αυτού, σύμφωνα με τα θρυλούμενα, είναι ενδιαφέρουσα.
«Κάποτε ένας Διλοφίτης παντρεύτηκε μια κοπέλα από το γειτονικό Κουκούλι. Η κοπέλα όμως γρήγορα έπαθε κατάθλιψη (αφού της έλειπε το πατρικό της) και ο γαμπρός σήκωσε το σπίτι τους ώστε εκείνη να έχει θέα στο χωριό της»...
Στο οδοιπορικό του Δημήτρη Μανιάτη επισημαίνεται ότι η διαδρομή στο Ζαγόρι περιλαμβάνει «πολλά χωριά και περισσότερες εκπλήξεις. Στο Κεντρικό Ζαγόρι από το Δίλοφο μέχρι και το Τσεπέλοβο, η πορεία είναι εύκολη (δεν περιλαμβάνει το σύνολο των χωριών του Κεντρικού Ζαγορίου) και απολαυστική. Ιδίως τώρα τον χειμώνα. Το πανέμορφο χωριό Δίλοφο με την Αναγνωστοπούλειο Σχολή και την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου έχει κάτι από την ατμόσφαιρα της ταινίας «Αναπαράσταση» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Μπορεί οι σκηνές από το θρυλικό φιλμ να γυρίστηκαν στη γειτονική Βίτσα και στο Μονοδέντρι, το Δίλοφο όμως σήμερα αντέχει στον χρόνο αναλλοίωτο. Στη συνέχεια κάνω στάση στο επόμενο χωριό που δεν είναι άλλο από το Κουκούλι. Εδώ το αρχοντικό του Πλακίδα είναι δυστυχώς ετοιμόρροπο, όμως βρίσκω λόγους να μείνω για λίγο στον οικισμό ανάμεσα στη χαράδρα του Βίκου και στο Βικάκι. Το Μουσείο του Λαζαρίδη, το παλιό σχολείο και η Κοίμηση της Θεοτόκου αιχμαλωτίζονται στον φακό μέχρι την επόμενη στάση που γίνεται στο Καπέσοβο, στην άκρη του φαραγγιού της Μεσαριάς. Η Πασχάλειος Σχολή, το παλιό σχολείο (σήμερα είναι μουσείο) και ο ναός του Αγίου Νικολάου είναι μερικές μόνο από τις εικόνες ενός χωριού που κάποτε φημιζόταν για τους θρυλικούς αγιογράφους του που έχουν αφήσει τη σφραγίδα τους σε εκκλησίες όλης της περιοχής. Αμέσως μετά το Καπέσοβο, βρίσκω μια διακλάδωση και πηγαίνοντας αριστερά θα με βγάλει στο Βραδέτο (και με λίγη ακόμη οδήγηση ή περπάτημα στη θέση Μπελόη). Δεξιά, οδηγεί στο Τσεπέλοβο και στο Σκαμνέλλι (μέσα από μια διαδρομή στη δασωμένη πλαγιά της Τύμφης), όπου ψάχνω τη θέση Μπόκοβο και την ωραία θέα στο φαράγγι του Χάβου».
