Της Αντιγόνης Φίλη*
(Τοποθέτηση στο Περιφερικό Συμβούλιο Ηπείρου)
Θα πρέπει, εξαρχής, να ξεκαθαρίσουμε για να μην παρεξηγηθούμε, πως το θέμα μας σήμερα δεν αφορά σε καμία περίπτωση τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι εργάζονται νόμιμα ασφαλισμένοι στη χώρα μας, στέλνουν τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία με τα δικά μας παιδιά, συμβάλλουν στην οικονομία μας και έχουν ενσωματωθεί ή προσπαθούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.
Θέλω να ελπίζω πως δεν είμαστε ούτε ρατσιστές ούτε ξενοφοβικοί. Έχουμε άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων ως μεταναστευτικός λαός βιώματα, που συνεχίστηκαν στους βυζαντινούς χρόνους, την Τουρκοκρατία και κορυφώθηκαν τον 20ο αι., με ανυπολόγιστη προσφορά στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας.
Αντίθετα, έχουμε αποδείξει πως και ευαίσθητοι απέναντι στο πρόβλημα και ώριμοι πλέον είμαστε να το αντιμετωπίσουμε, διότι γνωρίζουμε ότι η διαφορετικότητα δεν αποκλείει, αλλά μπορεί να γίνει αφορμή δημιουργίας και ανάπτυξης.
Για πρώτη φορά ίσως στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της υποδοχής και συνύπαρξης με πληθυσμούς άλλης πολιτισμικής καταγωγής. Η πτώση του ανατολικού μπλοκ, οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις σε μουσουλμανικές χώρες, οι δικτατορίες αλλά και φυσικές καταστροφές συνέβαλαν στο να έρθουν κύματα τόσο οικονομικών όσο και παράνομων μεταναστών χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, απρογραμμάτιστα και ανεξέλεγκτα.
Συμπαγείς τέτοιες ομάδες εισήλθαν παράνομα στη χώρα μας και δημιούργησαν στις μεγάλες πόλεις γκέτο. Η κοινωνία μας τη δεκαετία του ΄90, όταν ξεκίνησε το φαινόμενο, δεν ήταν ακόμη έτοιμη να δεχτεί τέτοιους πληθυσμούς, με κουλτούρα άσχετη με τα ελληνικά δεδομένα. Το δε ελληνικό κράτος φάνηκε εντελώς ανήμπορο, να αντιμετωπίσει το φαινόμενο που σταδιακά εξελίσσεται σε μάστιγα.
Εις βάρος αυτών των εξαθλιωμένων ομάδων, στήνεται χορός εκατομμυρίων για την παράνομη διακίνηση και την έλευσή τους στη χώρα μας, όχι ως τελικό προορισμό αλλά ως transit για την Ευρώπη, με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους, καθώς η μεταφορά τους κυρίως δια θαλάσσης δεν διασφαλίζεται με τα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν.
Πολλοί από αυτούς πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και εργάζονται ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί, τη στιγμή που υπάρχει οικονομική δυσπραγία και η ανεργία διογκώνεται. Μερικοί έδειξαν εγκληματική συμπεριφορά. Κάποιοι κουβαλούσαν μαζί τους ασθένειες, ενώ το υγειονομικό σύστημα αδυνατούσε να τους παρακολουθήσει.
Οι συνθήκες δε διαβίωσής τους, είτε στα πρόχειρα αυτοσχέδια καταλύματα (βλ. φωτογραφίες) ή τις γέφυρες της Ε. Ο. όπως συμβαίνει στην Ηγουμενίτσα, είτε στοιβαγμένοι στις γκαρσονιέρες του Αγ. Παντελεήμονα ή ακόμα στα κρατητήρια της Ασφάλειας, όπου δεν τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής με κίνδυνο την εξάπλωση ασθενειών, ανησυχούν και προβληματίζουν όλους μας. Όλοι δε αναζητούν πλέον τη τροφή τους στα υπολείμματα στους κάδους σκουπιδιών ή επαιτούν τους περαστικούς. Όλες αυτές οι εικόνες μας πληγώνουν, δεν μας τιμούν και δεν συνάδουν με τον πολιτισμό μας.
Με επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας από το 2005-2010 συνελήφθησαν 612.504 παράνομοι μετανάστες, ενώ μόνο το 2010 συνελήφθησαν 131.524. Κατά γενική ομολογία υπάρχουν πολλοί περισσότεροι και το πρόβλημα είναι οξύτατο. Αυτή τη στιγμή στην Ηγουμενίτσα βρίσκονται γύρω στα 500 άτομα, που "κατοικοεδρεύουν" στο δάσος.
Γεγονός είναι πάντως, πως η Ελλάδα, η Ηγουμενίτσα εν προκειμένω, δεν αντέχει άλλους παράνομους μετανάστες, και αυτό το ασπάζονται όλοι. Οι φωνές διαμαρτυρίας των επαγγελματιών, των εμπόρων, των ξενοδόχων αλλά και των κατοίκων γενικότερα ακούγονται όλο και πιο έντονα. Η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται. Πέρα από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, οφείλουμε ως πολίτες ενός κράτους δικαίου να είμαστε μαζί τους να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Πολιτικά, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση για μία αξιοπρεπή ζωή τους στον τόπο μας, αλλά και η εφαρμογή μίας συντεταγμένης μεταναστευτικής πολιτικής, δείχνοντας πλέον ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.
Αποκλειστικά υπεύθυνη γι αυτό είναι η κυβέρνηση, η οποία ενθαρρύνει την είσοδό τους χωρίς να μπορεί να τους εξασφαλίσει νόμιμη εργασία και ομαλή ένταξη στην κοινωνία. Οφείλει δε άμεσα να επαναδιαπραγματευτεί τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, βάσει της οποίας η χώρα εισόδου ευθύνεται, δηλ. σχεδόν πάντα η χώρα μας. Τα συμβεβλημένα κράτη δεν τηρούν τις συμφωνίες κατά κανόνα, με αποτέλεσμα τις καταδίκες της Ελλάδας για ένα βάρος που δεν μπορεί να σηκώσει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καιρός να αναλάβει τις ευθύνες της για την προστασία και την περαιτέρω θωράκιση των χερσαίων συνόρων μας, καθώς η Τουρκία αποτελεί γέφυρα μετάβασής τους στον "παράδεισο". Γι αυτό και στον Έβρο οφείλει να ενισχύσει περισσότερο τη φύλαξή τους, πράγμα καθόλου εύκολο λόγω των γεωγραφικών και πολιτικών ιδιαιτεροτήτων. Πρέπει να ενισχυθούν και οι έλεγχοι των θαλασσίων συνόρων για την καταστολή της δράσης των δουλεμπόρων. Κατόπιν συμφωνιών, όσοι παράνομοι συλλαμβάνονται, εξαιρουμένων των πολιτικών προσφύγων, αμέσως να απελαύνονται ή να επαναπροωθούνται με ασφάλεια στις χώρες καταγωγής τους.
Επιβάλλεται αύξηση της αστυνόμευσης στο Λιμάνι αλλά και πέριξ αυτού για την άμεση καταστολή της εγκληματικότητας, ώστε να εμπεδωθεί στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας, δεδομένου ότι το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα παραβατικές συμπεριφορές και συγκρούσεις ανάμεσα στις ομάδες.
Να δοθεί τέλος στο φαινόμενο των αυτοσχέδιων καταυλισμών και των κινδύνων που ελλοχεύουν. Να δημιουργηθούν οργανωμένα Κέντρα Υποδοχής μακριά από τον τελικό τους στόχο, που δεν είναι άλλος από το λιμάνι Ηγουμενίτσας, σε συνεργασία με τους Δήμους, την Εκκλησία και ΜΚΟ, όπου θα τους παρέχεται σίτιση, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ειδική εκπαίδευση για τα παιδιά τους και ψυχολογική υποστήριξη.
Βεβαίως όλα τα ανωτέρω μέτρα, και άλλα ενδεχομένως, να παρθούν σε πλήρη συνεννόηση με την ΕΕ, διότι το πρόβλημα είναι και δικό τους. Να μην έρχονται εδώ μόνο για την τήρηση του μνημονίου, αλλά να διαπιστώνουν το πρόβλημα και να συμβάλλουν τα μέγιστα στη λύση του. Μόνο έτσι ο λαός μας θα προστατευτεί και θα ανακουφιστεί.
Κλείνοντας, θα ήθελα απλά να υπενθυμίσω σε κάποιους που εκφράζουν ακραίες θέσεις, πως δεν υπάρχουν λαθραίες ψυχές και συνειδήσεις, πως δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού και πως ίσως κάποια στιγμή μπορεί όλοι να είμαστε μετανάστες, παράνομοι ή νόμιμοι, ΠΑΝΤΟΥ.
Σας ευχαριστώ!
*Η Αντιγόνη Φίλη είναι περιφερειακός σύμβουλος Θεσπρωτίας
(Τοποθέτηση στο Περιφερικό Συμβούλιο Ηπείρου)
Θα πρέπει, εξαρχής, να ξεκαθαρίσουμε για να μην παρεξηγηθούμε, πως το θέμα μας σήμερα δεν αφορά σε καμία περίπτωση τους οικονομικούς μετανάστες, οι οποίοι εργάζονται νόμιμα ασφαλισμένοι στη χώρα μας, στέλνουν τα παιδιά τους στα ίδια σχολεία με τα δικά μας παιδιά, συμβάλλουν στην οικονομία μας και έχουν ενσωματωθεί ή προσπαθούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία.
Θέλω να ελπίζω πως δεν είμαστε ούτε ρατσιστές ούτε ξενοφοβικοί. Έχουμε άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων ως μεταναστευτικός λαός βιώματα, που συνεχίστηκαν στους βυζαντινούς χρόνους, την Τουρκοκρατία και κορυφώθηκαν τον 20ο αι., με ανυπολόγιστη προσφορά στη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας.
Αντίθετα, έχουμε αποδείξει πως και ευαίσθητοι απέναντι στο πρόβλημα και ώριμοι πλέον είμαστε να το αντιμετωπίσουμε, διότι γνωρίζουμε ότι η διαφορετικότητα δεν αποκλείει, αλλά μπορεί να γίνει αφορμή δημιουργίας και ανάπτυξης.
Για πρώτη φορά ίσως στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της υποδοχής και συνύπαρξης με πληθυσμούς άλλης πολιτισμικής καταγωγής. Η πτώση του ανατολικού μπλοκ, οι πόλεμοι, οι συγκρούσεις σε μουσουλμανικές χώρες, οι δικτατορίες αλλά και φυσικές καταστροφές συνέβαλαν στο να έρθουν κύματα τόσο οικονομικών όσο και παράνομων μεταναστών χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, απρογραμμάτιστα και ανεξέλεγκτα.
Συμπαγείς τέτοιες ομάδες εισήλθαν παράνομα στη χώρα μας και δημιούργησαν στις μεγάλες πόλεις γκέτο. Η κοινωνία μας τη δεκαετία του ΄90, όταν ξεκίνησε το φαινόμενο, δεν ήταν ακόμη έτοιμη να δεχτεί τέτοιους πληθυσμούς, με κουλτούρα άσχετη με τα ελληνικά δεδομένα. Το δε ελληνικό κράτος φάνηκε εντελώς ανήμπορο, να αντιμετωπίσει το φαινόμενο που σταδιακά εξελίσσεται σε μάστιγα.
Εις βάρος αυτών των εξαθλιωμένων ομάδων, στήνεται χορός εκατομμυρίων για την παράνομη διακίνηση και την έλευσή τους στη χώρα μας, όχι ως τελικό προορισμό αλλά ως transit για την Ευρώπη, με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους, καθώς η μεταφορά τους κυρίως δια θαλάσσης δεν διασφαλίζεται με τα σαπιοκάραβα που τους μεταφέρουν.
Πολλοί από αυτούς πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και εργάζονται ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί, τη στιγμή που υπάρχει οικονομική δυσπραγία και η ανεργία διογκώνεται. Μερικοί έδειξαν εγκληματική συμπεριφορά. Κάποιοι κουβαλούσαν μαζί τους ασθένειες, ενώ το υγειονομικό σύστημα αδυνατούσε να τους παρακολουθήσει.
Οι συνθήκες δε διαβίωσής τους, είτε στα πρόχειρα αυτοσχέδια καταλύματα (βλ. φωτογραφίες) ή τις γέφυρες της Ε. Ο. όπως συμβαίνει στην Ηγουμενίτσα, είτε στοιβαγμένοι στις γκαρσονιέρες του Αγ. Παντελεήμονα ή ακόμα στα κρατητήρια της Ασφάλειας, όπου δεν τηρούνται βασικοί κανόνες υγιεινής με κίνδυνο την εξάπλωση ασθενειών, ανησυχούν και προβληματίζουν όλους μας. Όλοι δε αναζητούν πλέον τη τροφή τους στα υπολείμματα στους κάδους σκουπιδιών ή επαιτούν τους περαστικούς. Όλες αυτές οι εικόνες μας πληγώνουν, δεν μας τιμούν και δεν συνάδουν με τον πολιτισμό μας.
Με επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας από το 2005-2010 συνελήφθησαν 612.504 παράνομοι μετανάστες, ενώ μόνο το 2010 συνελήφθησαν 131.524. Κατά γενική ομολογία υπάρχουν πολλοί περισσότεροι και το πρόβλημα είναι οξύτατο. Αυτή τη στιγμή στην Ηγουμενίτσα βρίσκονται γύρω στα 500 άτομα, που "κατοικοεδρεύουν" στο δάσος.
Γεγονός είναι πάντως, πως η Ελλάδα, η Ηγουμενίτσα εν προκειμένω, δεν αντέχει άλλους παράνομους μετανάστες, και αυτό το ασπάζονται όλοι. Οι φωνές διαμαρτυρίας των επαγγελματιών, των εμπόρων, των ξενοδόχων αλλά και των κατοίκων γενικότερα ακούγονται όλο και πιο έντονα. Η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται. Πέρα από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες, οφείλουμε ως πολίτες ενός κράτους δικαίου να είμαστε μαζί τους να διεκδικήσουν τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Πολιτικά, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συναίνεση για μία αξιοπρεπή ζωή τους στον τόπο μας, αλλά και η εφαρμογή μίας συντεταγμένης μεταναστευτικής πολιτικής, δείχνοντας πλέον ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.
Αποκλειστικά υπεύθυνη γι αυτό είναι η κυβέρνηση, η οποία ενθαρρύνει την είσοδό τους χωρίς να μπορεί να τους εξασφαλίσει νόμιμη εργασία και ομαλή ένταξη στην κοινωνία. Οφείλει δε άμεσα να επαναδιαπραγματευτεί τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, βάσει της οποίας η χώρα εισόδου ευθύνεται, δηλ. σχεδόν πάντα η χώρα μας. Τα συμβεβλημένα κράτη δεν τηρούν τις συμφωνίες κατά κανόνα, με αποτέλεσμα τις καταδίκες της Ελλάδας για ένα βάρος που δεν μπορεί να σηκώσει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καιρός να αναλάβει τις ευθύνες της για την προστασία και την περαιτέρω θωράκιση των χερσαίων συνόρων μας, καθώς η Τουρκία αποτελεί γέφυρα μετάβασής τους στον "παράδεισο". Γι αυτό και στον Έβρο οφείλει να ενισχύσει περισσότερο τη φύλαξή τους, πράγμα καθόλου εύκολο λόγω των γεωγραφικών και πολιτικών ιδιαιτεροτήτων. Πρέπει να ενισχυθούν και οι έλεγχοι των θαλασσίων συνόρων για την καταστολή της δράσης των δουλεμπόρων. Κατόπιν συμφωνιών, όσοι παράνομοι συλλαμβάνονται, εξαιρουμένων των πολιτικών προσφύγων, αμέσως να απελαύνονται ή να επαναπροωθούνται με ασφάλεια στις χώρες καταγωγής τους.
Επιβάλλεται αύξηση της αστυνόμευσης στο Λιμάνι αλλά και πέριξ αυτού για την άμεση καταστολή της εγκληματικότητας, ώστε να εμπεδωθεί στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας, δεδομένου ότι το τελευταίο διάστημα παρατηρήθηκαν ιδιαίτερα παραβατικές συμπεριφορές και συγκρούσεις ανάμεσα στις ομάδες.
Να δοθεί τέλος στο φαινόμενο των αυτοσχέδιων καταυλισμών και των κινδύνων που ελλοχεύουν. Να δημιουργηθούν οργανωμένα Κέντρα Υποδοχής μακριά από τον τελικό τους στόχο, που δεν είναι άλλος από το λιμάνι Ηγουμενίτσας, σε συνεργασία με τους Δήμους, την Εκκλησία και ΜΚΟ, όπου θα τους παρέχεται σίτιση, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ειδική εκπαίδευση για τα παιδιά τους και ψυχολογική υποστήριξη.
Βεβαίως όλα τα ανωτέρω μέτρα, και άλλα ενδεχομένως, να παρθούν σε πλήρη συνεννόηση με την ΕΕ, διότι το πρόβλημα είναι και δικό τους. Να μην έρχονται εδώ μόνο για την τήρηση του μνημονίου, αλλά να διαπιστώνουν το πρόβλημα και να συμβάλλουν τα μέγιστα στη λύση του. Μόνο έτσι ο λαός μας θα προστατευτεί και θα ανακουφιστεί.
Κλείνοντας, θα ήθελα απλά να υπενθυμίσω σε κάποιους που εκφράζουν ακραίες θέσεις, πως δεν υπάρχουν λαθραίες ψυχές και συνειδήσεις, πως δεν υπάρχουν παιδιά ενός κατώτερου Θεού και πως ίσως κάποια στιγμή μπορεί όλοι να είμαστε μετανάστες, παράνομοι ή νόμιμοι, ΠΑΝΤΟΥ.
Σας ευχαριστώ!
*Η Αντιγόνη Φίλη είναι περιφερειακός σύμβουλος Θεσπρωτίας
