Ο αέναος κύκλος της ζωής βασίζεται εν πολλοίς σε μια πολύ σοφή διαδικασία ελέγχου: τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο. Όταν τα δομικά σωματίδια της ζωής, τα κύτταρα, δυσλειτουργούν τόσο που αρχίζουν να προκαλούν προβλήματα στο γενικότερο σύνολο, αυτόματα μπαίνει σε λειτουργία ένας εγγενής μηχανισμός σωτηρίας, αυτός του ελεγχόμενου κυτταρικού θανάτου, της ονομαζόμενης κυτταρικής απόπτωσης. Πραγματικά οξύμωρο σχήμα: ευόδωση της ζωής μέσω ελεγχόμενου θανάτου! Ένας τέτοιος μηχανισμός φαίνεται ότι έχει αρχίσει να ενεργοποιείται και στο εσωτερικό του κόμματος της ΝΔ. Κόμμα εξουσίας με έντονα τα χαρακτηριστικά της αυτοσυντήρησης έχει περάσει ήδη σε διαδικασίες ελεγχόμενης απόπτωσης στελεχών που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προκαλούν έντονες δυσλειτουργίες. Μετά την καταλυτική παρέμβαση της βάσης στη διαδικασία εκλογής του Αντώνη Σαμαρά και την πλήρη ισχυροποίηση του, η βάση ανέμενε ένα ‘ανελέητο’ ξεσκαρτάρισμα προσώπων που απαξίωσαν η συνέχιζαν να απαξιώνουν κάθε έννοια πολιτικής. Κρατικοδίαιτα στελέχη, γόνοι, επίγονοι, άνθρωποι του κομματικού σωλήνα απαρτίζουν στην πλειονότητα τους τα κόμματα εξουσίας μεταπολιτευτικά. Του κανόνα αυτού δεν έχει ξεφύγει και η ΝΔ, τουναντίον μάλιστα. Αν ανατρέξει κάποιος στη σταδιοδρομία πολλών στελεχών της –τα βιογραφικά είναι αναρτημένα στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος- θα παρατηρήσει κυρίως διαδρομές επιθέτων, κομματαρχών, συμβούλων και παρατρεχάμενων υπουργικών γραφείων! Εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, καμία σύνδεση με την πραγματική κοινωνία και την παραγωγή. Έτσι μετά την ταπεινωτική ήττα του -11% και τις αποτυχημένες διαχειριστικές πρακτικές της προηγούμενης εξουσίας, τα στελέχη αυτά έχουν απαξιωθεί πλήρως στη συνείδηση του κόσμου. Οι πρόσφατες μνήμες της χλιδής, των επτάστερων ξενοδοχείων, των μπουζουκιών, της τρυφηλής ζωής, των φουσκωμένων τραπεζικών καταθέσεων, των πολυτελών κατοικιών και όχι μόνο, συνετέλεσαν στην αυτοδίκαιη απαίτηση του κόσμου για κάθαρση. Όμως, τι είδους κάθαρση μπορεί να συντελεστεί όταν αποτελούν την πλειονότητα στο κόμμα, η σωστότερα στη διαχείριση του κόμματος; Πόσοι να αποχωρήσουν και ποιος τελικά να μείνει; Πολύ ευφυώς, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε την τακτική του κατ’ επίφαση μορατόριουμ, ενεργοποιώντας στον οργανισμό του κόμματος τον προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, την απόπτωση. Σε αγαστή συνεργασία με τη βάση, παρέδωσε την κάθαρση στις δικές της αποπτωτικές διαδικασίες. Το προέβλεψε άλλωστε και ο Ελύτης: θέλει νεκρούς χιλιάδες… Υπάρχει κανείς τελικά που να πιστεύει ότι ονόματα που προκαλούν στον κόσμο το λιγότερο λεκτική βία, θα μπορούσαν να επιβιώσουν μετεκλογικά; Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι και προσπαθούν να διασωθούν “εκβιάζοντας” με υπόγειες διαδρομές και διαρροές τον αρχηγό. Η παραπολιτική αποτελούσε άλλωστε πάντα το κύριο προστατευτικό τους όπλο! Άλλος με μεσοχωρίτικες ιδεοληψίες, άλλος με παράπονα παραγκωνισμού, άλλος με υπερφίαλα σχέδια ευκαιριακού δελφίνου! Προς μέγιστη απογοήτευση τους, -απ’ αρχής ολίγιστοι, το απέδειξε περίτρανα η πρόσφατη αρχή τους- έχουν ίδιαν επίγνωση της καταφανούς ανεπάρκειας τους απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά! Παρά τις νεολαιίστικες συμμαχίες, παρά τα υποκρυπτόμενα συμφέροντα, ευτυχώς υπάρχει και ο κυρίαρχος λαός, η υγιής βάση! Η συνεχής απαίτηση της για κάθαρση το αποδεικνύει τρανά. Δεν έχει, άλλωστε, παρατηρηθεί ποτέ στο ΠΑΣΟΚ!! Η πολυπληθής και υγιής βάση απεφάνθη: παρέδωσε το κόμμα στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά, στην πιο δύσκολη μεταπολιτευτικά περίοδο για τη χώρα, με εντολή να πάρει το καράβι της χώρας στα χέρια του. Και ο Αντώνης Σαμαράς πορεύεται λίαν επιτυχώς σε αυτή του την πορεία. Εντελώς μόνος αρνείται απέναντι σε ολόκληρη την Ευρώπη να υπογράψει μια δανειακή σύμβαση που σηματοδοτεί το τέλος κάθε αναπτυξιακού μέλλοντος για τη χώρα. Λοιδορήθηκε γι’ αυτό από όλα τα κατευθυνόμενα εγχώρια μέσα. Ένα χρόνο μετά, δικαιώνεται πανηγυρικά και αρχηγοί κρατών που βρέθηκαν ακριβώς στην ίδια θέση ζητούν την εμπειρία του και τις απόψεις του. Χτίζει συμμαχίες παντού για μια συνολική ρύθμιση, αποδεικνύοντας ότι το δικό του “όχι στο μνημόνιο” δεν ήταν απλά ένα εσωτερικό αντιπολιτευτικό όπλο: ήταν ο δικός του προφητικός λόγος της διάθεσης των ευρωπαίων λαών για ανάπτυξη και ευημερία. Όσο για τα μικρά, τα ανούσια και τα τετριμμένα εγχώρια παραπολιτικά των απανταχού απαξιωμένων; Μην τους δίνετε σημασία στο παραμικρό!! Έχει από καιρό μπει μπρος η φυσιολογική διαδικασία της απόπτωσης… του δίνει άλλωστε τόσο χώρο για ενασχόληση με τα πραγματικά, τα ουσιαστικά και τα απολύτως μεγάλα!! Ε.Κ.Μ. http://www.antinews.gr/2011/03/28/93740/
